آرتروز زانو (گونارتروز) یک بیماری مزمن است که در اثر تغییرات دژنراتیو در بافت غضروف ایجاد می شود. این بیماری به طور جدی ریتم معمول زندگی را مختل می کند و باعث درد شدید و محدودیت حرکت می شود. درمان دارویی آرتروز مفصل زانو به توقف درد و توقف فرآیندهای دژنراتیو در مراحل اولیه بیماری کمک می کند. در تاریخ بعدی، مشکل با کمک یک عملیات حل می شود.
درمان آرتروز با روش های محافظه کارانه
درمان گونارتروز به صورت جامع انجام می شود و شامل مصرف داروها، فیزیوتراپی، ماساژ، ورزش درمانی است. داروها درد را تسکین می دهند، گردش خون را بهبود می بخشند و بازسازی بافت را تقویت می کنند.
در طول درمان از موارد زیر استفاده می کنند:
- قرص؛
- کرم ها؛
- ژل؛
- تزریقات
پزشکی مدرن در حال توسعه راه های جدیدی برای درمان گونارتروز است. درمان با سلول های بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت روش های موثری هستند. پزشکان به راندمان بالای درمان و بازسازی سریع بافت اشاره می کنند.
مسکن و ضد التهاب
انتخاب دارو برای آرتروز بستگی به درجه بیماری، ویژگی های ارگانیسم و آسیب شناسی های مرتبط دارد. در درجه 1 بیماری، فرد پس از تلاش طولانی مدت کمی احساس ناراحتی می کند، فرآیندهای دیستروفی تازه در بافت غضروفی شروع می شود. درمان با استفاده از پمادهای موضعی انجام می شود. برای ناراحتی و درد جزئی، توصیه می شود:
- انجام ژیمناستیک؛
- کاهش استرس روی مفصل؛
- مصرف مجتمع های ویتامین؛
- رژیم غذایی را دنبال کنید
درمان دارویی اصلی برای درجه 2 بیماری استفاده می شود. فرد شروع به تجربه درد می کند، هنگام راه رفتن صدای ترد شنیده می شود، بافت غضروفی نازک تر می شود، دامنه حرکت محدود می شود. هدف از درمان تسکین درد، توقف فرآیندهای مخرب در مفصل و بازگرداندن تحرک پا است.
برای تسکین درد، از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) استفاده می شود که اثر ضد درد می دهد و فرآیندهای التهابی را در بافت ها تسکین می دهد.
در یک یادداشت.مصرف طولانی مدت این داروها بر دستگاه گوارش و کبد تأثیر منفی می گذارد.
امروزه پزشکان به طور فزاینده ای NSAID های «نسل جدید» را تجویز می کنند که می توانند برای مدت طولانی استفاده شوند و عوارض جانبی کمتری دارند.
اگر یک بیماری عفونی به آرتروز ملحق شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. به منظور انتخاب داروی مناسب، عامل ایجاد کننده عفونت شناسایی می شود. برای انجام این کار، مایع را از حفره مفصلی بردارید و آن را در یک محیط غذایی قرار دهید. بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل، پزشک یک دارو را تجویز می کند.
کندروپروتکتورها
گروه اصلی داروها در درمان آرتروز، کندروپروتکتورها هستند. آنها در یک دوره طولانی اعمال می شوند و به خوبی توسط بدن پذیرفته می شوند. به لطف مواد فعال، آنها فرآیندهای مخرب در بافت غضروفی را متوقف می کنند، تولید مایع سینوویال را بهبود می بخشند و بازسازی بافت را تقویت می کنند.
در یک یادداشت.داروها در دو درجه اول گونارتروز موثر هستند. در مرحله سوم، بافت غضروفی از بین می رود و نمی تواند به خودی خود بهبود یابد.
مناسب ترین دارو توسط متخصص انتخاب می شود.
در یک یادداشت.داروها به شکل قرص و محلول های تزریقی در دسترس هستند. فرم دوم موثرترین است. اثر درمانی در عرض چند دقیقه شروع می شود و فرآیند جذب از طریق دستگاه گوارش را دور می زند.
درمان مکمل
همراه با کندروپروتکتورها، داروهایی تجویز می شوند که به بهبود فرآیندهای متابولیک، تامین خون و غنی سازی بدن با ویتامین ها کمک می کنند. برای درمان پیچیده، از داروهای زیر استفاده می شود:
- شل کننده های عضلانی - از بین بردن اسپاسم عضلات صاف، کاهش درد.
- ونتونیک ها و وازودیلاتورها جریان خون و تروفیسم بافت اطراف مفصل را بهبود می بخشند.
- مجتمع های ویتامین بدن را با مواد لازم اشباع می کند، تأثیر مثبتی بر فرآیندهای متابولیک دارد و بهزیستی کلی را بهبود می بخشد.
- داروهای محلی به شکل کرم، پماد و ژل باعث بهبود گردش خون در مفصل زانو می شود، اثر گرم کننده و ضد احتقان دارد و درد را از بین می برد.
- کمپرس همراه با دارو موثرتر از کرم است.
تزریق داخل مفصلی
درمان گونارتروز با روش دیگری انجام می شود - تزریق در مفصل. در پزشکی به این روش تجویز دارو، انسداد می گویند. بسته به داروهای مورد استفاده، تزریق به توقف موثر سندرم درد در زمانی که سایر وسایل کمکی نمی کنند، کمک می کند، به سرعت التهاب را از بین می برد و یک لایه محافظ ایجاد می کند که از بافت غضروفی در برابر تخریب بیشتر محافظت می کند.
در یک یادداشت.توالی درمان توسط پزشک تعیین می شود. آماده سازی اسید هیالورونیک فقط پس از حذف فرآیند التهابی تجویز می شود، در غیر این صورت دوره بیماری می تواند تشدید شود.
سلول های بنیادی و پلاسما درمانی
روش‌های مدرن مقابله با گونارتروز مبتنی بر تهاجم کم و کاهش دوره نقاهت است. چنین روش هایی شامل درمان با سلول های بنیادی است که پس از تزریق، می توانند به سلول های بافت غضروف تبدیل شوند و به بازسازی آن کمک کنند. مواد لازم برای این روش از جنین و بافت چربی، مغز استخوان یک فرد بالغ به دست می آید.
روش کمک می کند:
- از بین بردن درد؛
- از بین بردن تورم؛
- بازیابی عملکردهای موتور؛
- بهبود تغذیه مفاصل؛
- سرعت بخشیدن به فرآیندهای متابولیک
سلول های بنیادی گرفته شده در شرایط آزمایشگاهی رشد می کنند و به مفصل بیمار تزریق می شوند. این روش تحت بی حسی موضعی انجام می شود.
در یک یادداشت.درمان تنها زمانی انجام می شود که هنوز بافت غضروفی وجود داشته باشد و مایع سینوویال در حال تولید باشد. در درجه 3 بیماری، درمان نتایج مثبتی به همراه نخواهد داشت.
یک روش جدید برای درمان آرتروز، تجویز پلاسمای غنی از پلاکت است. روش کار ساده است:
- نمونه گیری خون از بیمار؛
- خون در یک لوله آزمایش و سانتریفیوژ قرار می گیرد، جایی که به گلبول های قرمز، پلاسما با پلاکت ها تقسیم می شود.
- فقط نگرانی های پلاکتی تولید می شود.
- دارو به زانو تزریق می شود.
با افزایش تعداد پلاکت ها، بازسازی بیشتر بافت غضروف آغاز می شود. برای درمان، لازم است از 2 تا 5 روش انجام شود که بین آنها 7 روز استراحت وجود دارد.
سایر درمان ها
در مبارزه با گونارتروز افراد از روش های مختلف سنتی و غیر سنتی استفاده می کنند که یکی از آنها هیرودتراپی (زالو درمانی) است. بزاق کرم ها حاوی آنزیم های زیادی است که برای انسان مفید است. به شما اجازه می دهد:
- ویسکوزیته خون را کاهش می دهد و در نتیجه گردش خون را بهبود می بخشد.
- از بین بردن سندرم درد؛
- بهبود فرآیندهای متابولیک
در یک یادداشت.پزشکان اثر بزاق زالو را با کندروپروتکتورها مقایسه می کنند. روند ترمیم غضروف را سرعت می بخشد. در مراحل اولیه، بیمار به طور کامل درمان می شود.
هیرودوتراپی برای افراد مسن و کودکان با احتیاط تجویز می شود. این روش ها برای زنان باردار، بیماران مبتلا به لخته شدن خون ضعیف و نارسایی قلبی منع مصرف دارد.
برای آرتروز زانو، استفاده از اوزوکریت (موم سیاه)، یک توده مومی شکل متشکل از پارافین و رزین، کمتر موثر نیست. برای فرآیندهای التهابی و دژنراتیو در ساختارهای غضروفی استفاده می شود. این اثر حرارتی، ضد درد، بازسازی کننده روی مفصل بیمار دارد.
ازوکریت به عنوان کمپرس و کاربرد استفاده می شود. دوره درمان باید حداقل 15 جلسه روزانه باشد.
الکتروفورز با داروها کمتر مؤثر نیست. در طول جلسه، دارو عمیقاً به مناطق بیمار نفوذ می کند و معده و کبد را دور می زند. این باعث کاهش مصرف داروها می شود و تأثیر این روش بیشتر می شود.
در خانه می توانید از دستگاه مخصوص استفاده کنید. این دستگاه در صورت استفاده موضعی، در معرض اشعه ماوراء بنفش، گرما قرار می گیرد. در نتیجه، گردش خون، تروفیسم بافت بهبود می یابد، واکنش های بیوشیمیایی در پوست فعال می شود. بازخورد مثبت از بیماران اثربخشی روش ها را تایید می کند.
روش های عملیاتی
مداخله جراحی معمولاً در درجه 3 و 4 بیماری استفاده می شود، زمانی که سر استخوان ها عملاً برهنه هستند و درمان محافظه کارانه نمی تواند نتایج مثبتی داشته باشد.
با گونارتروز، چندین نوع عمل انجام می شود:
- آرترودز - غضروف باقی مانده را همراه با مفصل بردارید. به ندرت استفاده می شود، زیرا امکان حفظ تحرک اندام را نمی دهد.
- دبریدمان آرتروسکوپی - آزاد شدن مفصل از بافت غضروف با استفاده از آرتروسکوپ. این روش برای تسکین درد استفاده می شود و یک راه حل موقت برای مشکل است.
- آندوپروتز متداول ترین و موثرترین روش مداخله جراحی برای گونارتروز است. این به شما امکان می دهد تا تحرک مفصل را حفظ کنید. پروتزهای مدرن مطابق با ویژگی های فردی بیمار ساخته می شوند. این به ایمپلنت اجازه می دهد تا به سرعت در بدن بدون ایجاد ناراحتی برای بیمار ریشه کند.
جراحی تعویض مفصل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح:
- یک برش طولی در قسمت مرکزی زانو ایجاد می کند، بافت را از هم جدا می کند.
- قطعات آسیب دیده سطح استخوان را پردازش می کند (سنگ زنی)، پروتز (غضروف مصنوعی) نصب می کند، آزمایش می کند.
- با سیمان کردن یا چسباندن محکم رفع می شود.
- زخم را بخیه می زند، بانداژ و آتل می زند.
کل عملیات 2-3 ساعت طول می کشد. دوره نقاهت حدود 4 ماه طول می کشد. بیمار ابتدا راه رفتن را یاد می گیرد و به تدریج عضلات را بارگذاری و تقویت می کند. ورزش درمانی، ماساژ، شنا توصیه می شود. اثر درمانی تا 20 سال باقی می ماند، سپس جایگزینی جدید پروتز ضروری است، زیرا به مرور زمان فرسوده می شود.
گونارتروز یک بیماری مزمن است که در مراحل اولیه با موفقیت قابل درمان است. حتی علائم کوچک را نمی توان نادیده گرفت - شما باید بلافاصله با مشورت پزشک خود درمان پیچیده را شروع کنید. در موارد شدید، تنها تعویض مفصل می تواند به جلوگیری از ناتوانی کمک کند. اقدامات پیشگیرانه شامل رژیم غذایی، ویتامین ها، ورزش و استرس متوسط زانو است.